Toen wij in 2013 de Wim Sonneveldprijs wonnen hadden we ons totaal niet op dat moment voorbereid, waardoor ons dankwoord uiteindelijk bestond uit Yentl die een rondje over het podium rende en Christine die niet verder kwam dan de presentator van de avond te bedanken. Onno Innemee, wat ‚Inni Onnimee’ werd. Echt waar, de beelden zijn voor eeuwig terug te kijken op HumorTV. Dus dat wilden we dit keer iets beter aanpakken en daarom hebben we een papiertje. Jelle Kuiper, onwijs bedankt voor de heerlijke presentatie.
Wat een eer en wat bijzonder dat wij ons als jonge makers en liedschrijvers deze prijs mogen ontvangen. Nu is het zo dat we dit al vrij lang weten, al vele vreugdedansen gedaan hebben, nachten wakker hebben gelegen en daarom vandaag vooral blij zijn dat het nu zover is. Het is nu zo’n 2,5 jaar geleden dat we begonnen met Yentl en de Boer en 2 jaar geleden dat we de Wim Sonneveldprijs wonnen. Het is snel gegaan maar dat is ook mede door de lieve mensen die we vanaf het begin om ons heen hebben gehad. Onze grootste wens is dus om nu te bedanken. Het leuke is dat we dat nu ook ga doen.
Allereerst willen we het Amsterdams Kleinkunst Festival bedanken. Lieve Evert, Mark, Marie: we zijn bij jullie begonnen en zijn dankbaar voor jullie lieve steun en vertrouwen.
We willen de jury bedanken voor hun goede smaak. En de moed om voor een jong talent te kiezen.
Iedereen bij Bos Theaterproducties, Inge bedankt dat je in een tijd dat andere impresariaten voor veilig en bekend gingen je nek durfde uit te steken en ons een veilig plekje hebt gegeven. En de afgelopen weken in het bijzonder Anne, Henk, Karen en Olivier voor het vertrouwen en het harde werken. Wij hebben het allerleukste impresariaat van Nederland.
Het Nieuwe Lied, lieve Eefke en alle andere liedjesschrijvers: bedankt voor het kritische luisteren en de liefdevolle feedback. Dat er een plek is waar alles mag en we onszelf kunnen ontwikkelen.
Alle muzikanten die ons de afgelopen vijf jaar geïnspireerd en ondersteund hebben. Die we structureel te weinig betaald hebben, maar er altijd zijn en onze muziek elke keer weer groter en rijker maken. Lieve Benny, Rob, Remco, Henrik en vanavond Laurens, Jasper, Pierre, Daniel en Tom: heel erg bedankt.
Laurens Joensen, voor alle uren en liefde die je in onze CD hebt gestoken, dat je voor vandaag nog weer ons liedje opnieuw hebt laten masteren, het hele land rondreed om de beste violiste op onze CD te krijgen in ruil voor een fles whisky.
Onze docenten van de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie, Jurrian van Dongen, Rutger Laan en het grote luisterende oor van André Veltkamp. Onze lieve regisseur Dick van den Toorn en al onze ex-geliefdes voor de inspiratie. We gaan jullie niet bij naam noemen want het is allemaal al gênant genoeg, maar bedankt voor jullie wijze woorden.
Yentl: mijn lieve ouders en broertje. Helemaal uit Kruiningen gereisd om hierbij te zijn. Jullie steun en onvoorwaardelijk vertrouwen betekend alles me. Zoveel dat toen ik dit op ging schrijven precies 7 keer gehuild heb. Jullie zijn er altijd vanuit zijn gegaan dat het wel goed zou komen…en vandaag voelt dat mede dankzij jullie ook wel een beetje zo. Mijn lieve opa en oma die me als kind altijd verhaaltjes en gedichten voorlazen uit het grote Annie Mg Schmidt boek als ik niet kon slapen ik vind het heel erg bijzonder dat jullie hier zijn. Lieve Jurjen, Leonie, Yfke, Tsilla, lieve Tim bedankt voor jullie vertrouwen, dat jullie ons zo steunen in wie we zijn en wat we doen. En dat jullie in mijn leven zijn. En als laatste en niet de minste…Christine. Dat je met mij dit avontuur aan bent gegaan.
Christine: In dit leven kom je mensen tegen waardoor je groeit. Dat zijn mensen die je sterker maken, in je geloven en met hun liefde ervoor zorgen dat je groter wordt dan je daarvoor was. Mijn allergrootste dank gaat uit naar die mensen die er gewoon waren. Altijd. Tsilla van Coevorden, Kevin Hassing, Carolien Geenen, Melissa Drost, Jan en Regine de Boer en tot slot: Jurjen van Loon. Want toen kwam jij. En ik zei “Hoi, ik schrijf liedjes, wat doe jij?” en jij zei “Hoi, ik ben ‘m dan, die man, die jij nooit in 1 bedankspeech bedanken kan”.
